Հե­ռա­վոր 1975-ի սեպ­տեմ­բեր­յան մի խա­ղա­ղա­վետ ե­րե­կո հա­մալ­սա­րա­նի ժուռ­նա­լիս­տի­կա­յի ամ­բիո­նի դա­սա­խոս Սմբատ Ա­վագ­յա­նը ինձ ու հա­մա­կուր­սե­ցուս` Կա­րի­նե Արամ­յա­նին «Ար­մե­նիա» հյու­րա­նոց տա­րավ՝ հան­դի­պե­լու Մոսկ­վա­յից ժա­մա­նած հայտ­նի գրա­կա­նա­գետ, պրո­ֆե­սոր Ար­շա­վիր Ար­շա­րու­նուն: Մոտ եր­կու ժամ տևած զրույցն ասես մեր հա­մալ­սա­րա­նա­կան դա­սի շա­րու­նա­կութ­յու­նը լիներ` ա­կա­դե­միա­կան կո­կիկ խոս­քով ու ո­ճով, և, ան­կեղծ ա­սած, այ­սօր այդ հան­դի­պու­մից սրտումս էա­կան բան չի մնա­ցել: Այ, ու­րի՜շ էր քիչ անց Ա­միր­յան փո­ղո­ցում Հովհաննես Շի­րա­զի հետ մեր` թե­կուզև շատ կար­ճատև, «ոտ­քի վրա» պա­տա­հա­կան հան­դի­պու­մը: Հա­խուռն, բնական, մարդ­կա­յին ջեր­մութ­յամբ առ­լե­ցուն այդ քաղցր հուշ-պա­տա­ռի­կը հի­մա էլ վառ է իմ սրտում:

Երևանի բերդն ունի հարյուրամյակների պատմություն: Այն քանդվել է 1930-ականներին, երբ Երևանը վերակառուցվում էր: Նրա տարածքում այսօր Արարատ Կոնյակի գործարանն է: Երևանի բերդը եղել է պաշտպանական շինություն, որը բազմիցս գրավվել է տարբեր ուժերի կողմից: Այն բազմիցս քանդվել է, վերակառուցվել է:

Հավերժական հարցերից մեկն է սա։ Ընթերցելու ընթացքում կարծում եմ, որ յուրաքանչյուրդ ձեզ գտնելու եք այստեղ։ Գալիս է մի պահ, երբ տեսնում եք, որ դուք ոչ այն ծնողն եք, և ոչ էլ այն զավակը, ինչպիսին պատկերացրել կամ միգուցեև երազել եք...

Պետության անվտանգության ապահովման համար չափազանց սրամիտ լուծում է գտել Իսրայելի Ընդհանուր անվտանգության ծառայության ղեկավար Ռոնեն Բարը:

Սուրբ ես, Տէ՛ր, եւ ի սուրբս հանգուցեալ, եւ մեք սուրբ վկայիւքս աղաչեմք զՔեզ բարեխօսութեամբ սուրբ Աստուածածնին եւ աղաչանօք ամենայն սրբոց Քոց. մի՛ մերժեր զմեզ յողորմութենէ Քումմէ, այլ կեցո՛ զմեզ աղօթիւք սոցին, զի Դու ես բազումողորմ Աստուած. եւ Քեզ վայել է փառք, իշխանութիւն եւ պատիւ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:

Հենց այսպես են ստորացնում ուժային կառույցների աշխատակիցներին, իսկ դրանով` ոչնչացնում նաև ուժային կառույցների հեղինակությունը...

- Հարևան, հիշո՞ւմ ես, քեզ ասել եմ, որ կնիկս մի հողատուի կնկա հետ կոֆե ա խմում։ - Միշտ հիշում եմ։ - Ուրեմն ասեմ՝ իմանաս, էսօր հինգ բաժակ խմել են...

Անունդ արտաբերելիս, մեր հորական տան, մերոնց, մեր լեռների, ու ձորերի ձայներն ու կանչերն են հասնում ականջիս։

Ի՞նչ անել: Այս հարցը պատասխան չի ունեցել, չունի ու չի էլ ունենա, մինչև չտրվի համազոր մյուս հարցի՝ «ո՞վ է մեղավոր», պատասխանը: